Καταγωγή, γέννηση καί ἀνατροφή

Κατά τό α΄ μισό τοῦ 2ου μ.Χ. αἰῶνα στήν ἀρχαία κοσμοκράτειρα Ρώμη, ζοῦσε καί τό γεμάτο χριστιανική εὐσέβεια ζεῦγος τοῦ Ἀγάθωνα καί τῆς Πολιτείας. Ἄν καί πλούσιοι δέν ζοῦσαν ὅπως οἱ σύγχρονοί τους, μέ διασκεδάσεις καί σπατάλες. Μέριμνά τους καθημερινή ἦταν ἡ ἐλεημοσύνη τῶν φτωχῶν, ἡ ἀνακούφιση τῶν ἀσθενῶν, ἡ ὑποστήριξη χηρῶν καί ὀρφανῶν. Ἔνιωθαν ὅμως καί μιά λύπη: Δέν εἶχαν ἀποκτήσει παιδιά! Γι’ αὐτό καί ἀδιάκοπα προσεύχονταν στόν Κύριο νά τούς χαρίσει ἔστω καί ἕνα παιδί. Γιά νά ἐνισχύσουν τό αἴτημα τους, πολλαπλασίαζαν τίς φιλανθρωπίες τους. Καί, ὦ τοῦ θαύματος, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού εἰσακούει τίς προσευχές τῶν πιστῶν, ἀπέκτησαν ἕνα κοριτσάκι, τό ὁποῖο, ἐπειδή γεννήθηκε τήν ἕκτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, τό ὁνόμασαν Παρασκευή. Τήν ἀνέθρεψαν «ἐν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου», τῆς ἔμαθαν τά ἱερά γράμματα, τήν ὁδηγούσαν στήν ἐκκλησία. Ὅταν δέ ἔφθασε στήν ἐφηβική καί τήν πρώτη νεανική ηλικία, παρά τή σωματική ὡραιότητα της, ἐλκύσθηκε ἡ ψυχή της ἀπό τόν παρθενικό βίο καί, καθώς ἀναφέρουν οἱ βιογράφοι της «ὄχι μόνον τούς ὀφθαλμούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὁδός τοῦ ἔρωτος, ἐφύλαττεν ἀπό θεωρίαν ἀνδρῶν», ἀλλά καί καθετί πού θά στεκόταν ἐμπόδιο στήν κατά Χριστόν ζωή.

Θάνατος τῶν γονέων, διανομή τῆς περιουσίας
Ὅταν ἡ Παρασκευή ἔφθασε στήν ἡλικία τῶν 20 χρόνων, ὁ Κύριος κάλεσε κοντά του τούς γονεῖς της. Ἐκείνη ἔμεινε μόνη καί κάτοχος τῆς μεγάλης πατρικῆς περιουσίας. Πούλησε ὅλη τήν περιουσία της καί μοίρασε τό ἀντίτιμό της στούς φτωχούς, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά, ἕνα δέ μέρος τό πρόσφερε «εἰς κοινόν ταμεῖον παρθένων, αἱ ὁποῖαι ἔζων ὁμοῦ, ἀφιερωμέναι εἰς τά ἔργα τοῦ ἐλέους καί εἰς τήν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου». Ἡ ἵδια ἀφιέρωσε τόν ἑαυτό της στήν προσευχή, τήν ἐλεημοσύνη, τή διάδοση τῶν ἀληθειῶν τῆς χριστιανικῆς πίστης. Πολλοί ἀπό τούς εἰδωλολάτρες πού τήν ἄκουγαν προσελκύονταν στήν χριστιανική πίστη, ἀπαρνούμενοι τά εἴδωλα. Αὐτό ὅμως, ὅπως ἦταν φυσικό, προκάλεσε τήν ὀργή καί τό φθόνο τῶν ἐθνικῶν καί τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νά καταγγείλουν τό γεγονός στόν αὐτοκράτορα Ἀντωνίνο.

Ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα

Ἀκούγοντας τήν καταγγελία αὐτή ὁ Ἀντωνίνος θύμωσε πολύ καί διέταξε νά συλλάβουν τήν Παρασκευή. Ὁ Ἀντωνίνος προσπάθησε μέ κολακεῖες καί ὑποσχέσεις νά τήν πείσει ν’ ἀρνηθεῖ τή χριστιανική πίστη καί νά προσέλθει στήν ἐθνική θρησκεία τῆς πολυθεείας. Βρέθηκε ὅμως μπροστά σέ μιά ψυχή μέ ἀνδρεῖο φρόνημα καί ἀκλόνητη πίστη στό Χριστό. Ἔβλεπε ὅτι δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τά λόγια του. Ἀλλά στά κολακευτικά του λόγια ἀπάντησε ἡ Παρασκευή: «Μή νομίσεις, βασιλιά, ὅτι μέ τίς κολακεῖες αὐτές ἤ μέ παρόμοιους φοβερισμούς θά ἀρνηθῶ τόν γλυκύτατό μου Ἰησοῦ Χριστό, διότι δέν ὑπάρχει κανένας βασανισμός, οὔτε τιμωρία, οὔτε παιδεμός, πού νά μέ χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη Του».

Τά πρῶτα μαρτύρια τῆς Ἁγίας

Ἀκούγοντας αὐτά ὁ αὐτοκράτορας διέταξε τόν βασανισμό της. Πύρωσαν μέσα σέ δυνατή φωτιά μια σιδερένια περικεφαλαία. Ὅταν αύτή κοκκίνισε τήν τοποθέτησαν στό κεφάλι τῆς ἀθλήτριας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος ὅμως ἔκανε τό θαῦμα Του καί τήν προστάτεψε.
Τότε πολλοί εἰδωλολάτρες πού εἶδαν τό θαῦμα αὐτό πίστεψαν στό Χριστό καί ὁμολόγησαν τήν ἀλλαγή τους αὐτή μπροστά στόν αὐτοκράτορα. Ὁ ὁποῖος καί ἐξαιρετικά θυμωμένος διέταξε νά τούς ἀποκεφαλίσουν. Τή δέ Παρασκευή νά κλείσουν σέ φυλακή.
Ὁ Συναξαριστής της ἀναφέρει ὅτι τά μεσάνυχτα ἐμφανίσθηκε μπροστά στήν Ἁγία Ἄγγελος Κυρίου. Κρατοῦσε στά χέρια του φωτεινό σταυρό, κάλαμο, σπόγγο καί στεφάνι καί εἶπε πρός αὐτήν: «Χαῖρε, Παρασκευή, ἀθληφόρε τοῦ Κυρίου! Μή φοβᾶσαι τά βασανιστήρια τοῦ αὐτοκράτορα. Διότι ὁ Κύριος πού καταδέχθηκε νά σταυρωθεῖ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, θά εἶναι βοηθός καί θά σέ λυτρώσει ἀπό κάθε μελλοντική δοκιμασία σου». Αὐτά τῆς εἶπε ὁ Ἄγγελος κι ἀφοῦ τήν ἔλυσε ἀπό τά δεσμά πέταξε στούς οὐρανούς. Ἡ δέ Παρασκευή, γεμάτη θάρρος καί γαλήνη στήν καρδιά της, συνέχισε νά ὑμνεῖ καί νά δοξολογεῖ τόν Κύριο καί Θεό της.Τήν ἑπόμενη μέρα ὁ αὐτοκράτορας δίνει ἐντολή νά κρεμάσουν τήν Παρασκευή ἀπό τά μαλλιά της σ’ ἕνα ὄρθιο ξύλο καί μέ λαμπάδες ἀναμμένες νά καῖνε τίς μασχάλες καί ἄλλα μέλη τοῦ σώματός της. Ὅμως ὁ Χριστός τή διαφύλαξε σῶα καί ἀβλαβή. Ἐκείνη προσευχόταν, ἐνῶ ἐλεεινολογοῦσε τούς ψεύτικους θεούς τῶν εἰδωλολατρῶν.

Τό θαῦμα πού τήν ἀνέδειξε προστάτιδα τῶν ματιῶν

Βλέποντας αὐτά διέταξε λοιπόν νά βράσουν δυνατά σέ ἕνα μεγάλο καζάνι λάδι καί πίσσα καί νά ρίξουν μέσα τήν Παρασκευή. Καί πάλι ὅμως ἡ παντοδύναμη πρόνοια τοῦ Θεοῦ τήν λύτρωσε. Ἀπορημένος αὐτοκράτορας δέν πίστευε στά μάτια του. Πλησίασε λοιπόν στό καζάνι καί ἀπευθυνόμενος στήν μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ εἶπε: «Ράντισε με, μέ τό λάδι αὐτό, γιά νά διαπιστώσω ἄν πραγματικά εἶναι καυτό, ὅπως καί ἡ πίσσα».
Ἡ Ἁγία Παρασκευή συμμορφώθηκε. καί μέ τή χούφτα τῆς ἔριξε στό πρόσωπό του λάδι καί πίσσα. Ἀμέσως ὁ βασιλιάς ἔχασε τό φῶς τῶν ματιῶν του. Πανικοβλημένος φώναξε
δυνατά: «Ἐλέησόν με, δούλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, καί δός μοί τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου, καί πιστεύσω εἰς τόν Θεόν, ὄν σύ κηρύττεις». Πράγματι, ἡ Ἁγία Παρασκευή προσευχήθηκε στό Σωτῆρα Χριστό. Ὁ Ἀντωνίνος πίστεψε, ξαναβρῆκε τό χαμένο φῶς καί μαζί μ’ αὐτόν ἀρκετοί ἀξιωματοῦχοι τῆς Ρώμης προσχώρησαν στή χριστιανική πίστη, ὅπως ἀναφέρει ἡ Παράδοση. Ἔκτοτε ἡ μέν Ἁγία Παρασκευή θεωρεῖται ἀπό τούς χριστιανούς ὡς προστάτιδα τῶν ματιῶν καί τῶν τυφλὼν, ὁ δέ αὐτοκράτορας διέταξε νά πάψουν οἱ διωγμοί κατά τῶν χριστιανῶν καί ἄφησε ἐλεύθερη τήν ἀθλήτρια τοῦ Χριστοῦ.

Διαδίδει τή χριστιανική πίστη σέ ἄλλες περιοχές

Ὕστερα ἀπό τό γεγονός τούτο ἡ φλογερή Ἱεραπόστολος Παρασκευή ἐπεξέτεινε τή δράση της σέ ἄλλες περιοχές, πέρα τῆς Ρώμης. Στό μεταξύ εἶχε πεθάνει ὁ Ἀντωνίνος καί στό
θρόνο τῆς κοσμοκράτειρας Ρώμης ἀνέβηκε ὁ Μάρκος Αὐρήλιος (161-180 μ.Χ.). Νέοι διωγμοί ξέσπασαν κατά τῶν χριστιανῶν. Ἔτσι, ὅταν ἡ Ἁγία μας βρέθηκε σέ κάποια πόλη, στήν ὁποία διοικητής ἦταν ὁ Ἀσκληπιός, συνελήφθη καί ὀδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ γιά νά δικαστεῖ, ἐπειδή κήρυττε ἀντίθετη πρός τῶν εἰδολολατρῶν πίστη.

Ἀπαλλάσσει μιά πόλη ἀπό τό φοβερό δράκοντα

Ὁ Ἀσκληπιός ἔδωσε ἐντολή νά μεταφέρουν τήν ὁμολογήτρια τοῦ Κυρίου μας Ιησοῦ Χριστοῦ στό μεγάλο καί φοβερό δράκοντα πού ἔμενε ἔξω ἀπό τήν πόλη καί ἦταν ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τῶν κατοίκων. Σ’ αὐτόν ἔριχναν γιά τροφή τούς καταδίκους καί τούς χριστιανούς. Ὅταν ἡ Ἁγία πλησίασε στό σημεῖο πού ἔμενε ὁ δράκοντας, ἐκεῖνος βρυχήθηκε ἄγρια καί ἔβγαλε ἀπό τά ρουθούνια του καπνό καί φλόγες ἀπό τό στόμα του, σά νά ἥθελε νά τήν καταπιεῖ. Ἐκείνη ὅμως τοῦ εἶπε αὐστηρά: «Θηρίο πονηρό, ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ ἀφανισμοῦ σου, γιατί πολλούς μέχρι τώρα κατασπάραξες χωρίς λόγο». Καί μόλις ἔκανε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί φύσηξε πρός τόν δράκοντα, ὁ τρομερός ἐκεῖνος δράκοντας σφύριξε δυνατά στριφογύρισε γύρω ἀπό τόν ἑαυτό του καί ἄνοιξε στά δύο! Τό μέγα τοῦτο θαῦμα συγκλόνισε τόν Ἀσκληπιό, τούς ἄλλους ἀξιωματούχους καί τό πλῆθος πού παρακολουθούσε τά γενόμενα. Καί συνετέλεσε στό νά πιστέψουν στό Θεό καί ἀργότερα νά βαπτισθοῦν.

Νέα μαρτύρια μέ ἐντολή τοῦ Ταρασίου

Ἡ Ἁγία συνέχισε τό ἔργο της καί ἔφθασε σέ ἄλλη περιοχή, διοικητής τῆς ὁποίας ἦταν ὁ Ταράσιος. Χωρίς νά χάνει χρόνο ἄρχισε νά μιλᾶ γιά τόν Χριστό καί νά προσελκύει κοντά Του τούς καλοπροαίρετους ἐθνικούς. Σύντομα τό νέο ἔφτασε στ’ αὐτιά καί τοῦ Ταρασίου ἔδωσε ἐντολή νά τήν συλλάβουν. Διέταξε νά γεμίσουν ἕνα μεγάλο χάλκινο δοχεῖο μέ λάδι, πίσσα, καί μόλυβδο. Νά βάλουν ἀπό κάτω δυνατή φωτιά καί ὅταν ἀρχίσει νά κοχλάζει τό μίγμα, νά ρίξουν μέσα τήν Ἁγία Παρασκευή. Πράγμα πού ἔγινε ἀμέσως. Ἀλλά ὁ Θεός ἔκανε καί πάλι θαῦμα μέγα, ἔστειλε τόν Ἄγγελό του καί τή μέν φλόγα ἔσβησε τελείως, τά δέ κοχλάζοντα τρία στοιχεῖα τοῦ μίγματος τά ἔκανε πιό κρύα ἀπό τό νερό. Κι ἐνῶ ἀρκετοί ἀπό τούς παρόντες ὁμολογοῦσαν πίστη στο Χριστό, ὁ σκληρόκαρδος Ταράσιος, ἔδωσε ἐντολή στούς στρατιῶτες του νά συνεχίσουν μέ τό βασανιστήριο τοῦ τανύσματος. Τήν κάρφωσαν στό δάπεδο μέ τεντωμένα τά τέσσερα ἄκρα της καί τοποθέτησαν ἐπάνω στό στῆθος της βαριά πλάκα!
Κι ἐνῶ ἡ ὁσιοπαρθενομάρτυς ὑπέμεινε καί προσευχόταν, «φαίνεται πρός αὐτήν ὁ Χριστός», καθώς ἀναφέρει ὁ Συναξαριστής, δορυφορούμενος ἀπό πλῆθος Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων καί τῆς εἶπε: «Χαῖρε, Παρασκευή, καλιπάρθενε. Μή δειλιάσεις στά βασανιστήρια, γιατί ἡ χάρη μου θά εἶναι μαζί σου, γιά νά σέ σώζει ἀπό κάθε πειρασμό. Δεῖξε λίγη ὑπομονή ἀκόμη καί θά ἔρθεις στήν αἰώνια βασιλεία, κοντά μου». Καί λέγοντας αὐτά, θεράπευσε τίς πληγές της καί τήν ἀπελευθέρωσε ἀπό τά δεσμά της. Τό ἑπόμενο πρωί ὁδήγησαν καί πάλι τήν Ἁγία ἐνώπιον τοῦ Ταρασίου. Ἔκπληκτος ἐκεῖνος, ὅταν τήν ἀντίκρυσε ὑγιή, ἀπέδωσε τήν ἐπούλωση τῶν πληγῶν της στούς θεούς τῶν Ρωμαίων καί τήν κάλεσε νά προσέλθει στό ναό τους, νά τούς προσκυνήσει και νά λάβει μεγάλες δωρεές ἀπό τόν ἵδιο. Ἡ Παρασκευή τοῦ ἀπάντησε: «Δέν μοῦ ἔδωσαν τήν ὑγεία οἱ θεοί σου, οἱ ψεύτικοι, ἀλλά ὁ Χριστός, ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, στόν ὁποῖο πιστεύω καί αὐτόν λατρεύω». Ἔπειτα δέχθηκε νά μεταβοῦν μαζί στό ναό τῶν εἰδώλων. Τούς ἀκολούθησαν πολλοί ἀξιωματοῦχοι καί πλῆθος εθνικῶν, νομίζοντας ὅτι ἡ Παρασκευή θά πρόσφερε θυμίαμα στά εἴδωλα. Ὅμως διαψεύσθηκαν!

Πέφτουν καί συντρίβονται τά εἴδωλα

Μόλις μπῆκαν στό ναό ἡ Ἁγία ἀπευθυνόμενη πρός τό εἴδωλο τοῦ Ἀπόλλωνα, ἔκανε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Τό δαιμόνιο πού βρισκόταν μέσα στό ἄγαλμα, φώναξε δυνατά:
«Δέν εἶμαι ἐγώ θεός, οὔτε καί κανένας ἄλλος ἀπό μᾶς. Μόνος ἀληθινός Θεός εἶναι αὐτός πού κηρύττει ἡ Παρασκευή…». Καί στή στιγμή ὅλα τά εἴδωλα , πού βρίσκονταν στό ναό κατέπεσαν καί συντρίφτηκαν στό δάπεδο.
Ἀγανακτισμένοι οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων ὅρμησαν κατά τῆς Ἁγίας καί σπρώχνοντας την, τήν ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ναό, ζητῶντας ἀπό τόν Ταράσιο νά δώσει τέρμα στή ζωή της, γιά νά μή προξενηθεῖ μεγαλύτερο κακό στήν ἐθνική θρησκεία. Πράγματι, ὁ Ταράσιος ἔβγαλε ἀμέσως διαταγή γιά τόν ἀποκεφαλισμό της.

«Ξίφει τελειοῦται»

Οἱ στρατιῶτες πῆραν μαζί τους τήν καλλιπάρθενο ἀθλήτρια τοῦ Χριστοῦ Παρασκευή καί τήν ὁδήγησαν ἔξω ἀπό τήν πόλη γιά νά τήν ἀποκεφαλίσουν. Ἐκείνη, ὅταν ἔφτασαν στό
καθορισμένο σημεῖο, ζήτησε νά τής ἐπιτρέψουν νά προσευχηθεῖ στόν οὐράνιο Νυμφίο της. Κι ἐνῶ προσευχόταν παραδίδεται ὅτι ἀκούστηκε φωνή μυστηριώδης ἀπό τούς οὐρανούς πού ἔλεγε: «Ἄκουσα τήν προσευχή σου, Παρασκευή, καί θά γίνει αὐτό πού ζήτησες». Ἡ Ὁσιομάρτυς ἔσκυψε τό κεφάλι της μέ πνευματική χαρά και ἀποκεφαλίστηκε ἀπό ἕναν στρατιώτη. Ἡ μέν ψυχή της ἀνῆλθε στούς οὐρανούς, τό δέ τίμιο καί ἁγιασμένο διά τῶν μαρτυρίων σῶμα παρέλαβαν κάποιοι ἀπό τούς χριστιανούς καί τό ἔθαψαν μέ τιμή καί εὐλάβεια. Ὁ Θεός ὅμως, βραβεύοντας τήν ὁσιομάρτυρα Ἁγία Παρασκευή, ἔδωσε καί γίνονταν θαύματα σέ πολλούς πού προσέρχονταν στόν τάφο της μέ πίστη καί ἐπικαλοῦνταν τή χάρη της.
Ταῖς αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον καί σωσον ἠμᾶς!

Ἀπολυτίκιον
Τήν σπουδήν σου τήν κλήσει κατάλληλον, ἐργασάμενη φερώνυμε, τήν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Ἀθληφόρε•
ὅθεν προχέεις ἰάματα, καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Πηγή: https://www.imkifissias.gr/index.php/epikairotita/4777-vios-t-s-gias-paraskev-s