Καταγωγή, γέννηση καί ἀνατροφή Κατά τό α΄ μισό τοῦ 2ου μ.Χ. αἰῶνα στήν ἀρχαία κοσμοκράτειρα Ρώμη, ζοῦσε καί τό γεμάτο χριστιανική εὐσέβεια ζεῦγος τοῦ Ἀγάθωνα καί τῆς Πολιτείας. Ἄν καί πλούσιοι δέν ζοῦσαν ὅπως οἱ σύγχρονοί τους, μέ διασκεδάσεις καί σπατάλες. Μέριμνά τους καθημερινή ἦταν ἡ ἐλεημοσύνη τῶν φτωχῶν, ἡ ἀνακούφιση τῶν ἀσθενῶν, ἡ ὑποστήριξη χηρῶν καί ὀρφανῶν. Ἔνιωθαν ὅμως καί μιά λύπη: Δέν εἶχαν ἀποκτήσει παιδιά! Γι’ αὐτό καί ἀδιάκοπα προσεύχονταν στόν Κύριο νά τούς χαρίσει ἔστω καί ἕνα παιδί. Γιά νά ἐνισχύσουν τό αἴτημα τους, πολλαπλασίαζαν τίς φιλανθρωπίες τους. Καί, ὦ τοῦ θαύματος, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ...

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς την υψηλότερη απ’ όλες τις αρετές και να της δώσει το πρωτείο και το βραβείο, όπως ακριβώς δεν είναι εύκολο να βρει μέσα σ’ ένα ολάνθιστο και μοσχοβόλο λιβάδι το πιο ωραίο κι ευωδιαστό λουλούδι, καθώς πότε το ένα και πότε το άλλο του τραβάει την προσοχή και τον προκαλεί να το κόψει πρώτο. Έτσι, λοιπόν, σκέφτομαι ότι καλές αρετές είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Και μάρτυρας για την πίστη είναι ο Αβραάμ, που δικαιώθηκε από την πίστη του· μάρτυρες για την ελπίδα είναι ο Ενώς, που πρώτος στήριξε την...

Πολλές φορές ἀκοῦμε τούς χριστιανούς νά λένε: «Ἄν ζούσαμε κι’ ἐμεῖς στήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων καί ἀξιωνόμασταν νά δοῦμε τό Χριστό, ὅπως Τόν εἶδαν ἐκεῖνοι, θά γινόμασταν ἅγιοι, ὅπως ἔγιναν κι’ αὐτοί». Ὅσοι σκέφτονται ἔτσι, ξεχνοῦν ὅτι Ἐκεῖνος πού μιλοῦσε στόν καιρό τῶν ἀποστόλων, μιλάει καί τώρα. Ἴσως ὅμως καί πάλι νά πεῖ κάποιος: «Μά δέν εἶναι τό ἴδιο πράγμα νά δεῖ κανείς τό Χριστό μέ τά μάτια του, ὅπως Τόν εἶδαν οἱ ἀπόστολοι, καί ν’ ἀκούει μόνο τά λόγια Του ἀπό ἄλλους ἤ νά τά διαβάζει στή Γραφή, ὅπως ἐμεῖς σήμερα». Κι’ ἐγώ ἀπαντῶ, ὅτι δέν εἶναι ὁπωσδήποτε τό...

«…Έχεις όμως και τρίτη οδό μετάνοιας. Κι ανέφερα πολλές οδούς μετάνοιας, για να σου κάνω με την ποικιλία των οδών εύκολη τη σωτηρία. Ποιά είναι αυτή η τρίτη οδός;  Η ταπεινοφροσύνη. Έχε ταπεινό φρόνημα και εξάλειψες το πλήθος των αμαρτιών. Έχεις και γι᾽ αυτήν απόδειξη από τη θεία Γραφή, από την ανάγνωση της παραβολής του Τελώνη και του Φαρισαίου (Λουκα 18, 10 εε. ). Ανέβηκαν, λέγει, ο Φαρισαίος και Τελώνης στο ναό να προσευχηθούν και άρχισε ο Φαρισαίος ν᾽ απαριθμεί τις αρετές του. Εγώ δεν είμαι, λέγει, αμαρτωλός όπως όλος ο κόσμος, ούτε όπως αυτος ο Τελώνης. Άθλια και ταλαίπωρη...