Περιγραφή

.. Στό βιβλίο αὐτό, στό Α΄ Μέρος, καταθέτουμε ἑπτά ὁμιλίες σχετικές μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο. Οἱ ἐν λόγῳ ὁμιλίες αἰτήθηκαν ἀπό πρεσβυτέρους, λει­τουργούς καί ἱεροκήρυκες, προκειμένου νά τίς ἐκ­φωνήσουν κατά τόν μῆνα Νοέμβριο σέ ἑσπερινές Συ­νάξεις, ἀλλά καί στόν Ἑσπερινό καί κατά τήν θεία Λειτουργία, στή μνήμη τοῦ Ἁγίου (9 Νοεμ­βρίου), πρός δόξαν τοῦ «ἐν ἁγίοις ἐνδοξαζομένου» Θεοῦ, πρός τιμήν τοῦ μεγάλου Ἁγίου καί πρός ὠ­φέλεια ψυχῶν. Στίς ἐν λόγῳ ὁμιλίες, ὅπου ἀνα­λύονται διά­φορα ζη­τήματα θεολογικά καί πνευ­μα­τικά, προ­κειμένου νά κυκλοφορηθοῦν, ἔγινε μιά σχε­τική ἐπε­ξεργασία, ὅπως ἐπίσης, προστέθηκαν πα­ραπομπές σέ Βιβλικά καί Πατερικά κείμενα, γιά πε­ραιτέρω γνώση καί ἐμ­βά­θυνση ὅσων ἐπιθυμοῦν νά μυ­ηθοῦν στήν Πατε­ρική Θεολογία τῆς Ἐκκλη­σίας μας.

Στό Β΄ Μέρος γίνεται λόγος σχετικά μέ τήν πρό ἐτῶν ἀναφανεῖσα τάση ἀμφισβητήσεως τῆς κεκυ­ρω­­μέ­νης ὑπό Θεοῦ Ἁγιότητος τοῦ Ὁσίου τῆς Αἰ­γίνης. Ἐκεῖ ἀνασκευάζονται κάποια ἐπιχειρήματα παλαιῶν ἀντι­φρονούντων, ἀλλά καί (λίαν ἐλα­χί­στων) σημερινῶν ἀρ­νητῶν τοῦ Ἁγίου. Ἡ ἀνα­φορά ἐπι­κε­τρώνεται κυρίως στό ἐπιχείρημα περί τῶν συγ­γρα­φικῶν ὀλισθημάτων κάποιων Ἁγίων, γε­γο­νός, ὅμως, πού δέν τούς ἀπο­στερεῖ τήν Ἁγιό­τη­τα, ἀφοῦ Ἅγιος δέν σημαίνει ἀνα­μάρτητος, ὅπως εἶναι μόνο ὁ ἐν Τριάδι Θεός, ὡς ἄκτι­στος καί ἄτρε­πτος. Ἅγιος, σύμ­φωνα μέ τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ τόν Σύρο σημαίνει «πορεία ψυχῆς, συνεχῶς με­ταν­ο­ούσης καί διά τά κρείττονα βιαζομένης». Καί μέσα σ᾿ αὐτήν τήν πορεία, θά ὑ­πάρ­χουν, φυσικά, καί πτώσεις καί σφάλματα, ἀφοῦ «τό ἄπταιστον τοῖς ἀγ­γέλοις» ὑπάρχει μόνον….

(από τον πρόλογο του βιβλίου)