Περιγραφή

Είπε κάποτε ο Αρχιμήδης: Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω. Δώσ’ μου που να σταθώ και θα κινήσω τη γη. Ο Αρχιμήδης ποτέ δεν μπόρεσε βέβαια να το πετύχει αυτό. Κανείς δεν μπορούσε να του δώσει τον άλλο αυτόν τόπο στον οποίο θα μπορούσε να πατήσει και να κινήσει τη γη. Η Εκκλησία του Χριστού όμως, η οποία δεν προέρχεται από τη γη, είναι μέσα στον κόσμο ένας άλλος τόπος. Εκείνος ο οποίος ζει μέσα στην Εκκλησία και έχει κοινωνία με τον Χριστό, αυτός πατάει σε κάποιον άλλο τόπο, κάπου αλλού στηρίζεται.
Και όλα αυτά που συμβαίνουν στη γη, είναι, τρόπον τινά, και ξένα προς αυτόν. Μπορεί βέβαια και αυτός να τα υφίσταται. Εφόσον η Εκκλησία είναι μέσα στον κόσμο, είναι φυσικό να υφίσταται όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά τα υφίσταται κατά τέτοιον τρόπο, ωσάν να είναι ξένα. Μόνο όταν πατήσει κανείς στο στέρεο έδαφος που λέγεται Εκκλησία και στηριχθεί στον Χριστό, στην πέτρα αυτή την αμετακίνητη που είναι έξω από τα γεγονότα του κόσμου, μόνο τότε ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει χωρίς να φοβηθεί όλα όσα ακούγονται, λέγονται, γίνονται ή πρόκειται να γίνουν. ( Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Επιπλέον πληροφορίες